And so here we are. :) De laatste update is een beetje vertraagd, waarvoor mijn oprechte excuses maar eerlijk is eerlijk: de laatste weken in Australië had ik wel betere dingen te doen dan de blog updaten! Er waren veel dingen te doen en mensen te zien. En dus komt de laatste update laat, want Emmy en ik zijn de wereld alweer overgestoken en zijn terug thuis.
De laatste post was een paar dagen voor nieuwjaar, dus daar begin ik dan maar. :) Zoals door min of meer iedereen geweten hebben we New Years Eve (NYE) gevierd in Sydney. We wilden dat eigenlijk allebei wel, want je ziet altijd die beelden van het vuurwerk op televisie, en nu wilden we dat wel eens in het echt zien.
And boy, did we. :) Het was wel een belevenis, eigenlijk. We waren van plan om naar Mrs. Macquaries Chair te gaan, da's een plaats in the Botanische Tuin van Sydney waar je het vuurwerk van zeeeeer dichtbij kan zien. Us and 20.000 other people had the same idea, though. :p We wisten dat het druk ging zijn, dus wij 's morgens relatief vroeg op (6u45, dacht ik), alles klaarsteken en op weg naar het park! We komen daar toe, staat zeker al 5000 man aan te schuiven. Oops? (Later hebben we gehoord dat er mensen zijn die al gaan aanschuiven om middernacht of 1u 'smorgens.)
Nu, Emmy en ik hebben wel geluk gehad, want door dat security geblundert had, hebben we eigenlijk een groot deel van de rij mogen overslaan, ik denk ongeveer twee derde. Queue-skippers dus, but we didn't care! Omdat we bij de eerste 3000 waren, konden we een polsbandje bemachtigen voor een afgesloten ruimte waar dat je vlak naast het water zit en dus eigenlijk het vuurwerk perfect kan zien. (In case you're wondering: this was our view. Pretty much perfect, right?)
Jammer genoeg was het op dat moment nog maar 10u 's morgens, dus nog een goeie 14u te gaan tot de effectieve fireworks. :p Dus hebben we ons een op onze handdoek gesettled en de rest van de dag in de zon gelegen. :D Niet evident, want het was HEET en we konden niet echt in de schaduw gaan zitten aangezien je dan je plaats kwijtspeelt. But we survived, and eventually made it to the fireworks.
Ik denk nie dat het mogelijk is om het vuurwerk te beschrijven. :) Tis zoveel indrukwekkender dan als je het op de tv ziet, het meest indrukwekkende vuurwerk dat ik ooit gezien heb! Was pretty high on the list as far as NYEs go for me.
Vanuit Sydney gingen we met de JUCY campervan. :) Vanaf de 29ste hadden we namelijk een campervan gehuurd met twee andere meisjes: Kat en Joanna. We bleven in de campervan op een caravanpark in Sydney vanaf de 29ste, en ik denk dat we daar tegen de 4de januari vertrokken zijn. Em en ik zijn naar Harry Potter: The Exhibition en Bondi Beach geweest, we gingen met z'n allen naar Manly en Darling Harbour, dus nog wel een paar dingen te doen in Sydney, waardoor we niet direct na NYE vertrokken.
Na Sydney was de route Blue Mountains (Katoomba) – Canberra – Great Ocean Road – Melbourne. We hebben ons daar ook grotendeels aan gehouden, hoewel we minder tijd in Canberra hebben kunnen spenderen wegens een probleem met de remmen van de auto. We hebben hem moeten naar Sydney terugrijden en omruilen voor een nieuwe.
De Blue Mountains waren zeker de moeite. We hebben de Three Sisters gezien, een rotsformatie genaamd naar een Aboriginal legende die verteld dat er in die regio vroeger twee Aboriginal stammen leefden. Drie zusters van de ene stam werden verliefd op drie mannen van de andere stam, wat een oorlog startte. Een sjamaan van de stam van de zusters veranderde hen in rotsen zodat ze veilig zouden zijn tijdens de oorlog, maar werd later gedood in de oorlog. Daardoor zijn de zusters gedoemd om voor eeuwig als rotsen voort te bestaan, hence the name: the Three Sisters. :)
Verder hebben we ook een stuk gaan hiken/wandelen/klimmen langs de rotsen, met een paar spectaculaire uitzichten tot gevolg. :) Echt de moeite! Als je de foto's bekijkt zie je trouwens dat de Blue Mountains ook echt blauw zijn, of de natuur/lucht toch. Is moeilijk uit te leggen, maar het komt door dat de bossen eucalyptus bomen zijn, die een fijne mist afgeven die er als je ze van ver zit blauw uitziet. If you understand what I am trying to say. :p
Na de Blue Mountains gingen we, zoals ik al eerder zei, naar Canberra met een kleine detour via Sydney om auto om te wisselen. Daardoor hebben we eigenlijk maar een korte namiddag en een lange voormiddag in Canberra kunnen spenderen. Alle, we kwamen er net na de middag aan en vertrokken rond 15u de volgende dag.
Canberra op zich was wel interessant, hoewel dat er eigenlijk niet veel te doen was. We zijn naar het Parlementsgebouw geweest, and that's about it. Ik heb me later laten vertellen dat Canberra een heel goeie plaats is om te wonen, maar niet echt om te bezoeken. Maar we vonden dat we moeilijk de hoofdstad konden overslaan. :) At least now we've seen the place.
Na Canberra ging het dus richting Great Ocean Road, een kleine 1000km verder. We hebben er net iets langer dan een dag over gedaan om er te geraken, en hebben overnacht in een park in een klein dorpje 30km van de autostrade. Best wel vreemd om zo met de auto te rijden in the middle of nowhere. In het begin vind je da wel leuk, geen auto's op de autoweg, maar na een hele dag vond ik het eerlijk gezegd een beetje beklemmend, zo omringd door niets. Dan mag je niet te hard denken aan wat je doet als je iets tegenkomt. :p
De Great Ocean Road op zich was zeker één van de hoogtepunten van het jaar, moet ik eerlijk zeggen. Ik ben ook blij dat we hem zelf gereden hebben, hoewel dat het één van de moeilijkste wegen die ik al ooit gereden heb is. Heel veel op en neer, en ongelooflijk veel wendingen. Denk de bergen in Italië/Spanje, maar dan 10 keer erger.
De natuur is daar echt spectaculair, als je de foto's op Facebook gezien hebt dan weet je wat ik bedoel. De Great Ocean Road is zo speciaal omdat de kust daar van een soort 'zacht' steen gemaakt is. Niet dat je erin wegzakt of zo, maar het erodeert relatief snel door de zee, en dat maakt veel spectaculaire en altijd veranderende rotsformaties. We hebben foto's gezien van dingen die er een paar jaar geleden wel nog waren. Op één plaats, London Arch, was er een natuurlijke brug uitgehold, waardoor je op de rotsformaties kon wandelen. In 1991 is die echter ingestort, terwijl er nog mensen op de rotsformatie stonden. Gelukkig raakte er niemand gewond en hebben ze de mensen die afgesneden werden kunnen redden. :)
We hebben er drie dagen over gedaan om helemaal tot het einde te rijden, en dan iets meer dan een halve dag om terug naar Melbourne te rijden. Overnachtten deden we op campings/kampeerplaatsen van wisselende faciliteiten. :p Het enige dat ik jammer vond is dat het weer ons een beetje tegenzat. Het is daar sowieso redelijk winderig, maar op de drie dagen dat wij daar rondreden was het vaak ook regen en op een bepaald moment zelfs storm (fun to sleep in a plastic contraption on top of a car in a thunderstorm!). Maar toch was het een fantastische ervaring. :)
En na de Great Ocean Road was het full circle terug naar Melbourne. Het was best wel vreemd om terug in Melbs te zijn, maar ook zo goed, want ik had er echt naar uitgekeken om iedereen terug te zien. En ook de stad zelf, waar ik ongelooflijk aan gehecht ben geraakt. :)
We hebben in het totaal 5 weken in Melbourne geweest and they were pretty much awesome all around! De eerste twee weken was het Australian Open, wat voor een tennisfan als ik wel super timing was. (We hadden het ook zo gepland, omdat we wilden gaan.) We zijn uiteindelijk 3 dagen geweest, eentje op de grounds en twee dagen in de Rod Laver Arena. We hebben Clijsters zien spelen! (Ook Kvitova, Sharapova, Azarenka, Federer, De Potro etc etc. So. Awesome.) Veel monetaire kosten maar het was het echt waard. :)
De dagen dat we niet naar de tennis waren, ging ik op het groot scherm op Federation Square gaan kijken; en spraken we af met vrienden die we al lang niet meer gezien hadden. Er waren ook een paar dingen (read: plaatsen met eten) die we wilden terug bezoeken. :)
Ik kan eigenlijk niet zoveel vertellen over die laatste weken, because basically that's what we did. Eerst gingen we tennis zien, en daarna spraken we af met vrienden. :) De eerste week sliepen we bij Alison, een ex-collega van mij who happens to be super awesome! De tweede week couchsurften we, wat best wel chill was want we zagen daar bijna nooit iemand en op een gegeven moment waren we zelf aan het housesitten! En de laatste drie weken sliepen we weer bij Steve en Maggie in Carrum.
Maar het was echt super deze keer, ze waren vriendelijk en hebben ons zoveel gegeven: eten, kleren, ze hebben ons uit eten genomen en we zijn twee keer naar Philip Island geweest, een eilandje in de baai van Melbourne waar je wilde 'fairy penguins' kan gaan bekijken. Dat was trouwens wat we deden op onze laatste avond in Australië: wilde penguins gaan zien. There's worse things to do, right? :)
And then we flew home and now here we are. :)
I wanna take a minute to thank every last person who has made it possibly for us to have such an amazing year. Most of them will never read this blog, all the people that we met on our journey. We've made friends that we'll never forget, that we'll hopefully still stay in touch with. There have been so many people that have helped us, travelled with us, hung out with us, lived with us, worked with us... We wouldn't have had the same trip without them, and I am so glad I got to meet all of them. But aside from that, I'd like to thank both our parents and bij extension, family. :)
Ik ben der heel erg van bewust dat het voor jullie veel moeilijker was dan voor ons, met je dochters/zussen die zo ver weg waren. Maar jullie bleven supportive vanaf het concept van het idee tot dat we in Melbourne op de vlieger naar huis stapten, and we are better people for it. Thank you. :)
Wat gebeurt er nu? Tjah, Emmy en ik zullen ons weer moeten aanpassen aan het leven in Belgie eh. :) Ik weet niet hoe Emmy het voelt, maar van mijn kant is het in elk geval zeer vreemd. Culturele en weer verschillen terzijde, merk ik gewoon dat ik een andere persoon geworden ben, en met momenten voelt het zeer vreemd om hier terug te zijn. But strange is not bad! Ik denk dat ik voor ons allebei spreek als ik zeg dat we erg blij zijn om jullie allemaal terug te zien (al gezien of nog te zien, whichever applies to you ;)).
Wat de toekomst zal brengen weten we niet. We gaan allebei op zoek naar werk. Emmy probeert een carrière uit te bouwen, ik probeer een visum te bemachtigen om ginder te gaan wonen. Whatever happens, I'm sure you'll hear about it from us and not from a blog this time. ;)
I guess that's it for Caution, Australia. :) Thanks for sticking with us, guys, and hopefully we will see you soon!
I've got some friends, some that I hardly know
But we've had some times I wouldn't trade for the world
We chase these days down with talks of the places that we will go
